Νουμηνία

(κοινότητα)

 

Το ελληνικό εορτολόγιο είναι ως γνωστό σεληνιακό με την αρχή του κάθε μήνα να σηματοδοτείται από την εμφάνιση της νέας σελήνης (υπάρχει περίπτωση να είναι μια μέρα μετά την αστρονομική νέα σελήνη για την περιοχή μας).

Όλες οι πρώτες ημέρες του μήνα είναι αφιερωμένες σε θεούς και θεές αρχής γενομένης από την νουμηνία - την πρώτη ημέρα - που εορτάζονται οι εφέστιοι θεοί.

Αυτήν την κατεξοχήν οικιακή τελετή, την ιερότερη ημέρα κάθε μήνα, μπορούμε να την τελέσουμε και στην κοινότητα εκτός του κλειστού οικογενειακού κύκλου με το εξής κατάλληλα διαμορφωμένο τυπικό έτσι ώστε να αναπληρώνονται όσο το δυνατόν καλύτερα οι οικογενειακές τελετές των πρώτων ημερών.

 

ΑΝΟΙΓΜΑ

Κλύτε ώ Μάκαρες Θεοί, θνητών έξοχοι φίλοι
κραταιόν του Κόσμου στήριγμα,
κλύτε Αθάνατοι Θεοί και χάριν σπονδών
δότε βροτοίς, πάσης παιδείης Αρετήν
μεγίστην ευτυχίαν και περιπόθητον ευδαιμονίαν.

* Γίνεται σπονδή οίνου.

 

ΕΥΧΗ ΠΛΗΘΩΝΟΣ

Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί, να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω και έχω λάβει
με χορηγό τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω, αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό, αυτό ας θεωρώ
και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλά καλού, όσον δύναμαι, ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής, ομοιάζοντας σ' εσάς.

* Γίνεται σπονδή οίνου.

 

ΕΥΧΗ ΜΟΥΣΑΙΟΥ

Μάνθανε δη, Μουσαίε, θυηπολίην περισέμνην,
ευχήν, η δη τοι προφερεστέρη εστίν απασέων.
Ζευ βασιλεύ και Γαία και ουράνιαι φλόγες αγναί
Ηελίου, Μήνης θ' ιερόν σέλας Άστρα τε πάντα.
και συ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαίτα,

Φερσεφόνη θ' αγνή Δημήτηρ τ' άγλαόκαρπε
Άρτεμι <τ'> ιοχέαιρα, κόρη, και ήιε Φοίβε,
ος Δελφών ναίεις ιερόν πέδον ος τε μεγίστας
τιμάς εν μακάρεσσιν έχεις, Διόνυσε χορευτά.
Αρές τ' όμβριμόθυμε και Ηφαίστου μένος άγνόν

αφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δώρα λαχούσα'
και συ, καταχθόνιων βασιλεύ, μέγ' υπείροχε δαίμον,
Ήβη τ' Ειλείθυια και Ήρακλέος μένος ηύ'
και το Δικαιοσύνης τε και Ευσεβίης μέγ΄ ονειαρ
κικλήσκω Νύμφας τε κλυτάς και Πάνα μέγιστον

Ήρην τ', αίγιόχοιο Διός θαλερήν παράκοιτιν
Μνημοσύνην τ' έρατήν Μούσας τ' έπικέκλομαι άγνάς
εννέα και Χάριτας τε και Ώρας ήδ Ένιαυτόν
Λητώ τ΄ ευπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην
Κουρητάς τ' ενόπλους Κορύβαντάς τ' ηδέ Καβείρους

και μεγάλους Σωτήρας όμου, Διός άφθιτα τέκνα,
Ίδαίους τε θεούς ήδ άγγελον Ουρανιώνων,
Ερμείαν κήρυκα, Θέμιν θ', ιεροσκόπον ανδρών,
Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω και φωσφόρον Ήμαρ,
Πίστιν τ' ηδέ Δίκην και αμύμονα Θεσμοδότειραν,

Ρείαν τ' ηδέ Κρόνον και Τηθύν κυανόπεπλον
Ωκεανόν τε μέγαν, συν τ' Ωκεανοίο θύγατρας
Άτλαντός τε και Αιώνος μέγ' υπείροχον Ισχύν
και Χρόνον αέναον και το Στυγός αγλαόν ύδωρ
μειλίχιους τε θεούς, αγαθήν τ επί τοισι Πρόνοιαν

Δαίμονα τ' ηγάθεον και Δαίμονα πήμονα θνητών,
Δαίμονας ουρανίους και ηερίους και ένυδρους
και χθόνιους και υποχθονίους ήδ' έμπυριφοίτους,
και Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστήρας άπαντας,
Ινώ Λευκοθέην τε Παλαίμονα τ' όλβιοδώτην

Νίκην θ' ηδυέπειαν ίδ' Αδρήστειαν άνασσαν
και βασιλήα μέγαν Άσκληπιόν ήπιοδώτην
Παλλάδα τ' εγρεμάχην κούρην, Άνεμους τε πρόπαντας
και Βροντάς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αυδώ'
Μητέρα τ΄ αθανάτων, Άττιν και Μήνα κικλήσκω

Ουρανίαν τε θεάν, συν τ' άμβροτον αγνόν Άδωνιν
Αρχήν τ' ήδέ Πέρας - το γαρ έπλετο πασι μέγιστον -
ευμενέας έλθειν κεχαρημένον ήτορ έχοντας
τήνδε θυηπολίην ίερήν σπονδήν τ΄ επί σεμνήν.

* Γίνεται σπονδή οίνου.

 

ΕΠΩΔΟΣ ΕΡΜΟΥ

Κηρύκειο, ομοίωμα γλώσσας, δενδρολίβανο, αμυγδαλιά, έλατο, θυμίαμα λιβάνι, στύρακας, σπονδή οίνου.

Κλύθι μεύ ευχουμένου,Ενόδιε Ερμεία,Διός Άγγελε,
παγκρατές ήτορ έχων,φίλε θνητών.
Μέ τήν σεμνήν αυτήν σπονδήν,
σέ καλώ νά 'ρθεις Προστάτης
τού οίκου καί τού τόπου μου
ταχύς την των Θεών θέλησης Άγγελος!

* Γίνεται σπονδή οίνου.

 

ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ

Προσφορές: Κόκκινα τριαντάφυλλα, δάφνη, σπένδουμε ερυθρό οίνο - θυμίαμα λιβάνι και μάννα. Συνοδεύουμε με μουσική.

Μνήσομαι ουδέ λαθώμαι Απόλλωνος Εκάτοιο.
Από χρόνια πρότερα, όσιο είναι έθιμο εσέ να επικαλούμε.
Ελθέ Μάκαρ παιάν, Φοίβε Αγλαότιμε, Ιήιε Ολβιοδώτα
Σπέρμειε, Πύθιε, Δελφικέ Μάντη, Φωσφόρε Δαίμων.

Συ που βλέπεις τον απέραντον αιθέραν
και την ευτυχισμένη γη από ψηλά,
που έχεις για μάτια σου τα άστρα,
που διαλύεις τα σκοτάδια.
Με τον δάφνινό σου κλάδο, σείεις τον ουρανόν.

Απόλλωνα που δεν εμφανίζεσαι στον καθένα,
αλλά εις όποιον είναι αγαθός.
Μέγας όποιος σ' αντίκρυσε, μικρός όποιος δεν σ΄είδε.
Θα δούμε 'σένα, ώ Εκατηβόλε και ποτέ εις το μέλλον
δεν θα είμεθα μικροί.
Η κόμη σου στάζει εις το έδαφος αρωματώδη έλαια
που θεραπεύουν.

Ιή Παιήον, Ιή Απόλλων, Ιή Νουμήνιε

* Γίνεται σπονδή οίνου.

 

ΚΛΕΙΣΙΜΟ

Χαίρετε ώ Μάκαρες Θεοί
μεθ' ημών αεί εστέ
κι εσείς μεν ούτω χαίρεσθε
παύσατε νούσους χαλεπάς και λύπες αποδιώξτε.

* Γίνεται σπονδή οίνου.