Εορτασμός Πομπαίων

 

Τα Πομπαία εορτάζονται το μήνα Μαιμακτηριώνα. Είναι μια καθαρτήρια εορτή της πόλεως και των πολιτών της. Με τον Καθαρμό των Πομπαίων, αποβάλουμε από το σώμα, το νου και τη ψυχή μας καθώς και το χώρο πού μας περιβάλει, κάθε τι μιαρό. Η εορτή περιλαμβάνει την κατάλληλη προετοιμασία των λατρευτών με τη μορφή Πομπής και Καθαρτήριες λατρευτικές πράξεις.

 

Πομπή - Τελετουργική είσοδος

Η έναρξη της τελετής γίνεται με πομπή προς τον βωμό όπου συμμετέχουν όλοι. Οι εκτελούντες ιερατικά καθήκοντα από την πομπή φέρουν τον τρίποδα με το θυμίαμα, το δοχείο καθαρμού, το Κώδιον, το δοχείο σπονδών και λοιπά ιερατικά σκεύη και τις τις προσφορές. Οι λατρευτές αφήνουν στο Κώδιον ότι ακάθαρτο φέρουν και στη συνέχεια βαδίζουν προς τον Βωμό. Ο βωμός κυκλώνεται, από την πομπή υπό την συνοδεία τυμπάνου και αυλού. Οι προσφορές εναποτίθενται στην τράπεζα και όλοι παίρνουν θέσεις για την έναρξη της τελετής.

 

Άνοιγμα Τελετής

Κλύτε ώ Μάκαρες Θεοί
θνητών έξοχοι φίλοι
κραταιόν του Κόσμου στήριγμα.
Κλύτε Αθάνατοι Θεοί
και χάριν σπονδών δότε βροτοίς,
πάσης παιδείης Αρετήν
μεγίστην ευτυχίαν
και περιπόθητον ευδαιμονίαν.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Ευχή Πλήθωνος

Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί,
να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω
και έχω λάβει με χορηγό τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω,
αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό,
αυτό ας θεωρώ και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλά καλού, όσον δύναμαι,
ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής,
ομοιάζοντας σ' εσάς.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Ύμνος τοπικής Θεότητας

Υμνούμε αναλόγως τον τοπικό προστάτη Θεό ή Θεά.

(Στην περίπτωση της Αθήνας είναι η θεά Αθηνά)

 

Ύμνος Αθηνάς

Προσφορές: Κλαδί ελιάς, σπένδουμε λάδι, ερυθρό Οίνο - θυμίαμα λιβανιού και μύρου.

Μεγίστη Θεά Παλλάδα, χρυσοστέφανη Αθηνά,
του Κόσμου Θεά μεγάλη,
πάνοπλη ξεπήδησες απ' του Πατρός μας
το σεπτό κεφάλι.
Θεά παρθένα που διεγείρεις μέσα μας
τον άφθαρτο και φωτεινό νού.
Ασπιδοφόρα Άχραντη,
που πρυτανεύεις του Σύμπαντα Κόσμου.
Αδάμαστη Μήτιδα, που ενώνεις τις αντιθέσεις, Κόρη τριτογένια, άνθος λαμπρό στην όψη.
Συ, ο νους του Πατρός, γέμισες με νόμους
του Σύμπαντος το Κάλλος.
Συ, αυτά που υπάρχουν,
αυτά που θα γίνουν
κι αυτά που έχουν γίνει.
Ένδοξη Θεά, Γλαυκομμάτα Κόρη,
δωσ' μου δύναμη κι έρωτα ικανό να με ανεβάσει
από τους κόλπους της Γαίας,
στον ολόφωτο Όλυμπο.
Είθε Θεά να μας προσφέρεις
την άχραντη Σοφία και την νοερά σου δύναμη,
xαρίζοντάς μας τα Ολύμπια αγαθά
που ανυψώνουν τις ψυχές,
εξορίζοντας τα γιγάντια φάσματα του Κόσμου.

 

Ρίξε το θεϊκό σου φως και κάνε δική σου πάλι αυτή την πόλη (τρις)

 

* Γίνεται σπονδή ελαίου και ερυθρού Οίνου.

 

Ύμνος Διός

Προσφορές: δρύς, γαρύφαλλα, κότινος - σπονδή ερυθρού Οίνου - θυμίαμα στύρακα.

Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε,
πολυώνυμε και αιώνιε Παντοκράτορα Ζεύ,
της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς
με το Νόμο, Xαίρε !
Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί.
Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας
και εσύ είσαι που δώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς
από όσα θνητά ζουν
και κινούνται επάνω στη γη μας.
Γι αυτό θα σε δοξάζω
και πάντα την ισχύ σου θα υμνώ.
Σ’ εσένα υπακούει όλος ο Κόσμος
που γύρω από την γη γυρίζει, όπου κι αν τον πάς,
και με τη θέλησή του από εσένα κυβερνάται.
Και στ’ ανίκητά σου χέρια όπλο κρατείς δίκοπο,
πυρόεντα και αιώνια ζωντανό τον κεραυνό
απ’ του οποίου το κτύπημα γεννιούνται
τα πάντα στη Φύση.
Μ’ αυτόν κατευθύνεις τον Παγκόσμιο Νόμο,
ο οποίος εγκατοικεί στα πάντα
και τα φωτίζει με μικρές ή μεγάλες λάμψεις.
Εσύ ο μέγας, ύπατος και αιώνιος βασιλεύς
που τίποτε επάνω στην γη, σοφέ Θεέ,
δεν γίνεται δίχως εσένα ούτε στων ουρανών
την αιθέρια άκρη, ούτε στις θάλασσες,
εκτός από τα έργα των κακών
για τα οποία η ανοησία τους ευθύνεται.
Εσύ όμως και τα πράγματα μπορείς να αλλάζεις
και να κοσμείς τα άκοσμα
και ό,τι σ'εχθρεύεται να τ' αγαπάς
Γι’ αυτό και συνένωσες αρμονικά
σε συμφωνία τα καλά και τα κακά
ώστε ένας να είναι ο Νόμος ο Αιώνιος
που από αυτόν απομακρύνονται
και τον προσβάλλουν όσοι
από τους θνητούς είναι κακοί.
Οι δύσμοιροι! που μόνο τα επίγεια αγαθά ποθούνε
και δεν κατανοούν τον θεϊκό Παγκόσμιο Νόμο,
μήτε τον ακούνε παρά το ότι αν το ‘καναν,
θ’ απολάμβαναν βίον ευτυχισμένο.
Μα αυτοί από άθλιες επιθυμίες παρασύρονται
πότε στη μία αισχρότητα και πότε στην άλλη,
οι μεν, έχοντες μανία
για γρήγορη και ματωμένη δόξα
οι δε, στρεφόμενοι σε άκοσμες κερδοσκοπίες
και άλλοι σε πολυτέλειες και σε φιληδονίες.
Αλλά Ζεύ, εσύ πολύδωρε,
κεραυνοφόρε κάτοικε των σκοτεινών νεφών
τους ανθρώπους σώσε
από την ελεεινή τους αμάθεια
και σκόρπισέ την μακριά από την ψυχή μας
χαρίζοντάς μας επίσης την σοφία
στην οποία εσύ βασίζεσαι
και με Δικαιοσύνη τα πάντα κυβερνάς.
Την τιμή αυτή αν μας κάνεις
όμοια εμείς θ’ ανταποδώσουμε
υμνώντας στο διηνεκές τα έργα σου
όπως εμείς οι θνητοί οφείλουμε
διότι μήτε γι’ ανθρώπους
μήτε για Θεούς υπάρχει μεγαλύτερη τιμή
από το να υμνούν, όπως είναι δίκαιο,
τον Παγκόσμιο Νόμο.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Επίκληση

Τους χαλκόκροτους Κουρήτες,
τον γενναιόψυχο Άρη και τον καθάρσιο Απόλλωνα
καλώ συμπαραστάτες
στην ιερή τελετή του Καθαρμού.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Ύμνος Κουρητών

Προσφορές: Θυμίαμα λιβανιού, ερυθρός οίνος

Χαλκόκροτοι Κουρήτες, ουράνιοι,
χθόνιοι τε και εινάλιοι, πολύολβοι, πνόες χωογόνες,
ένδοξοι του κόσμου σωτήρες.
Σεις απομακρύνετε τους κινδύνους
από την ζωή των ανθρώπων.
Αθάνατοι Κουρήτες, άρηια τεύχε έχοντες,
εις την Γαιαν ερχόμενοι βροντεροί,
με φόβο γεμίζουν τ' άγρια θηρία!
Θεοί αθάνατοι, που τρέφετε το γένος των βροτών
Ω! Κουρήτες ανάκτορες και ισχυροί, Ζηνός κούροι
πνοαί αέναοι, ψυχοτρόφοι, εύδιοι, σωτήριοι.
Σας καλώ ασπιδοφόροι να προσέλθετε
ευμενείς φύλακες του τόπου [ όνομα περιοχής ],
φέρνοντας ομόνοια, ευνομία και ειρήνη
στην κοινή συμβίωση μας!
Ηρακλή-Παιωναίε-Επιμήδη-Ιάσιε και Ίδα!

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

Ραίνουμε το χώρο και τους παρευρισκόμενους με θαλασσινό νερό χρησιμοποιώντας ένα κλαδί δενδρολίβανο.

 

Ύμνος Άρεως

Προσφορές: Θυμίαμα λιβανιού, ερυθρός οίνος.

Ω Άρη κραταιότατε,
συ που παίζεις με τα άρματα
και με την χρυσή περικεφαλαία,
ισχυρόκαρδε, που σώζεις τας πόλεις
και είσαι οπλισμένος με χαλκό,
συ που έχεις ισχυρά χέρια,
ακαταπόνητε, ισχυρέ, φρούριον του Ολύμπου,
τύραννε των αντιθέτων,
οδηγέ των δικαιοτάτων ανδρών,
που έχεις το σκήπτρον της ανδρείας
και περιελίσσεισ τον κύκλον,
που λάμπει ωσάν το πυρ,
άκουσέ με.

Συ ο βοηθός των ανθρώπων,
που δίδεις την τολμηρών νεότητα,
λάμπρυνε από υψηλά τον ιδικόν μας βίον με λαμπρό γλυκύ φως,
και δώσε μου δύναμιν πολεμικήν,
δια να ημπορώ να αποτρέψω
την πικρήν κακία από το δικό μου κεφάλι
και να παρακάμψω την απατηλήν ορμήν της ψυχής
και να συγκρατώ αφ΄ ετέρου
την ορμητικήν μανίαν του θυμού,
ο οποίος με εξερεθίζει,
δια να επεμβαίνω εις την παγεράν βοήν της μάχης.

Αλλά συ, ω μακάριε,
δώσε μου θάρρος δια να παραμένω σταθερώς
εις τους αβλαβείς θεσμούς της ειρήνης και να αποφεύγω
τ' απατηλά φάσματα, προϊόντα ανεξηγήτου ανάγκης!

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Ύμνος Απόλλωνος

Προσφορές: Θυμίαμα λιβανιού, ερυθρός οίνος.

Μνήσομαι, ουδέ λαθώμαι,
Απόλλωνος Εκάτοιο.
Από χρόνια πρότερα,
όσιο είναι έθιμο εσέ να επικαλούμε.

Ελθέ Μάκαρ παιάν, Φοίβε Αγλαότιμε,
Ιήιε Ολβιοδώτα, Σπέρμειε, Πύθιε,
Δελφικέ Μάντη, Φωσφόρε Δαίμων.
Συ που βλέπεις τον απέραντον αιθέραν
και την ευτυχισμένη γη από ψηλά,
που έχεις για μάτια σου τα άστρα,
που διαλύεις τα σκοτάδια.
Με τον δάφνινό σου κλάδο,
σείεις τον ουρανόν.

Απόλλωνα,
που δεν εμφανίζεσαι στον καθένα,
αλλά εις όποιον είναι αγαθός.
Μέγας όποιος σ' αντίκρυσε,
μικρός όποιος δεν σ΄είδε.

Θα δούμε 'σένα, ώ Εκατηβόλε
και ποτέ εις το μέλλον δεν θα είμεθα μικροί.
Η κόμη σου στάζει εις το έδαφος
αρωματώδη έλαια που θεραπεύουν.

 

Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός
Εκάς, εκάς όστις αλιτρός

 

Κλείσιμο Τελετής

Χαίρετε ώ Μάκαρες Θεοί
μεθ' ημών αεί εστέ
κι εσείς μεν ούτω χαίρεσθε
παύσατε νούσους χαλεπάς
και λύπες αποδιώξτε.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Γένοιτο.

 

Μοίρασμα προσφορών και Οίνου.