Εορτασμός Θησείων

 

Με την τελετή αυτή εορτάζουμε τη μνήμη του Θησέως, του ήρωα οικιστή των Αθηνών και κατεξοχήν τιμούμενο ηρωικό πρόσωπο για την Δημοκρατική Αθήνα, την ογδόη Πυανεψιώνος (σελήνη Οκτωβρίου). Επικαλούμαστε τον Θησέα ώς προστάτη της συνοχής της πόλεως και ως πρότυπο ανιδιοτελούς προσφοράς στο σύνολο. Επίσης σε εσωτερικό-προσωπικό επίπεδο ως οδηγό μας στην αντιμετώπιση των εσωτερικών μας παθών και απευθύνουμε παράκληση ώστε να πάψει η θυσία των ελληνικών ψυχών τη σήμερον.

 

Άνοιγμα Τελετής

Κλύτε ώ Μάκαρες Θεοί
θνητών έξοχοι φίλοι
κραταιόν του Κόσμου στήριγμα.
Κλύτε Αθάνατοι Θεοί
και χάριν σπονδών δότε βροτοίς,
πάσης παιδείης Αρετήν
μεγίστην ευτυχίαν
και περιπόθητον ευδαιμονίαν.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Ευχή Πλήθωνος

Ας μην παύσω ώ Μάκαρες Θεοί,
να σας χρωστώ ευγνωμοσύνη,
για όλα τ' αγαθά που από εσάς λαμβάνω
και έχω λάβει με χορηγό τον Ύπατο Δία.
Ας μην παραμελήσω,
αναλόγως της δύναμης μου
το καλό του γένους μου.
Το να υπηρετώ πρόθυμα το κοινό καλό,
αυτό ας θεωρώ και δικό μου μεγάλο όφελος.
Ας μην γίνομαι αίτιο κανενός κακού,
από αυτά που τυχαίνουν στους ανθρώπους,
αλλά καλού, όσον δύναμαι,
ώστε να γίνομαι κι εγώ ευτυχής,
ομοιάζοντας σ' εσάς.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Ύμνος τοπικής Θεότητας

Υμνούμε αναλόγως τον τοπικό προστάτη Θεό ή Θεά ή θεότητα.

 

Ύμνος Αθηνάς

Προσφορές: Κλαδί ελιάς, σπένδουμε λάδι, ερυθρό Οίνο - θυμίαμα λιβανιού και μύρου.

Μεγίστη Θεά Παλλάδα, χρυσοστέφανη Αθηνά,
του Κόσμου Θεά μεγάλη,
πάνοπλη ξεπήδησες απ' του Πατρός μας το σεπτό κεφάλι.
Θεά παρθένα που διεγείρεις μέσα μας
τον άφθαρτο και φωτεινό νού.

Ασπιδοφόρα Άχραντη, που πρυτανεύεις
του Σύμπαντα Κόσμου.
Αδάμαστη Μήτιδα, που ενώνεις τις αντιθέσεις,
Κόρη τριτογένια, άνθος λαμπρό στην όψη.
Συ, ο νους του Πατρός, γέμισες με νόμους
του Σύμπαντος το Κάλλος.

Συ, αυτά που υπάρχουν, αυτά που θα γίνουν
κι αυτά που έχουν γίνει.
Ένδοξη Θεά, Γλαυκομμάτα Κόρη,
δωσ' μου δύναμη κι έρωτα ικανό να με ανεβάσει
από τους κόλπους της Γαίας, στον ολόφωτο Όλυμπο.

Είθε Θεά να μας προσφέρεις
την άχραντη Σοφία και την νοερά σου δύναμη,
xαρίζοντάς μας τα Ολύμπια αγαθά
που ανυψώνουν τις ψυχές,
εξορίζοντας τα γιγάντια φάσματα του Κόσμου.

 

* Γίνεται σπονδή ελαίου και ερυθρού Οίνου.

 

Υπόσχεση στους προγόνους

Προσφορές: κλαδί ελιάς τυλιγμένο με μαλλί αγνό λευκό, μέλι, ερυθρό Οίνο, αρώματα.

Τους Σεβαστούς Προγόνους με τις ευχές μας θα τιμήσω.
Ω! Ευκλεείς Γενάρχες το δοξασμένο όνομά σας θα επικαλεσθώ.
Την Ιερή μας γη μέσα από σας αντίκρυσα,
Σεις μπείτε εμπρός στης Αρετής και της Τιμής τον δρόμο
κι εμείς ακολουθούμε.
Σ' εσάς αφιερώνουμε στεφάνια, σ 'εσάς καίμε ιερά λιβάνια.
Είθε να φανώ αντάξιος του κλέους της γενιά σας.
Μ' Ανδρεία να κρατήσω άσβεστη την μνήμη σας την ζώσα!
Χοές χύνω στην μνήμη σας,
συνδέοντας με τον οίνο αυτό τον ιερό δεσμό μας!
Είθε Αθάνατες Προγονικές Ψυχές,
στήριγμα και θεμέλιο του Οίκου μας να είστε!

 

Ύμνος Θησέα - κατάθεση Ικετηρίας

Θησέα, πατέρα, γενάρχη, παιδί του Αιγέα,
μα και του Ποσειδώνα γιε,
αντρειωμένος από μικρός εφάνης,
σηκώνοντας την πέτρα περνώντας τα πέδιλα
και το σπαθί του ξακουστού Αιγέα
και για την Αθήνα κινήσες από τον δύσκολο τον δρόμο
περιπλανήθηκες μεσ' την ψυχή σου
και τους εσωτερικούς εχθρούς ενίκησες,
πρώτα στην Επίδαυρο τον Περιφήτη θανατώνοντας,
στις Κεχριές τον Σίνη έσχισες στα δυο
στην Κρομμυόνα την φαιά εσκότωσες, το γέννημα του Τυφώνα και της Έχιδνας,
ούτε ο Σκύρωνας ο αλαζόνας εστάθη εμπόδιο μπροστά σου,
και από τα βράχια τον γκρέμισες,
και στην Ελευσίνα τον Κερκύωνα τον καυχησιάρη
εχτύπησες στην γη και τελευταίο στην Ιερά Οδό
του άμυαλου Προκρούστη τα άγρια ανομήματα
σταμάτησες για πάντα,
και εξαγνισμένος από του Φύταλου τους γιους
στον βωμό του Μειλίχιου Διός,
στην Αθήνα μπήκες.

Στον Μαραθώνα δεν φοβήθηκες να πας
από τον ταύρο να γλυτώσεις τους κατοίκους,
που θυσία τον πρόσφερες στον Δελφίνιο Απόλλωνα
και ποτέ δεν ξέχασες την γηραιά Εκάλη που την νύχτα της βροχής στο φτωχικό της σπίτι επέρασες.
Κι όταν ήρθε η ώρα καράβια με μαύρα πανιά
να σηκωθούν για το ταξίδι
του θανάτου προς την Κρήτη,
πρώτος εσύ Θησέα μπήκες να σαλπάρεις
και με τον Μινώταυρο να πας να μετρηθείς.
Όπως και τότε εσύ Θησέα, έτσι κι εμείς τώρα την ικετηρία
καταθέτουμε στον Δελφίνιο Απόλλωνα

 

* Επωδός ικετηρίας.
σε σένα μακρυχαίτη , έξοχε κιθαρωδέ και τοξοβόλε,
δελφίνιε ξανθομάλλη, προσφέρουμε ετούτη την ικετηρία
για του λυτρωμού το μεγάλο μας ταξίδι
και σύμφωνα με τον χρησμό από την ιερή Αφροδίτη
ζητάμε να γίνει οδηγός σε τούτο το ταξίδι
των εσωτερικόν παθών
και στον Μινώταυρο να θέσουμε ένα τέλος,
και την θυσία των νέων ελληνικών ψυχών
να σταματήσουμε για πάντα.

 

* Όλοι οι θρησκευτές μαζί.
Εδώ σε τούτο τον βωμό, όλοι μαζί υποσχόμαστε,
ότι πότε δεν θα πάψει να καίει η φλόγα μέσα μας
πάντα θυσία μέλι, αρώματα και οίνο
πάντα Θησέα σε σένα θα προσφέρουμε.
Κι όταν στην μεγάλη την σύναξη των προγόνων μας
κι εμείς θα καλεστούμε,
δεν θα νοιώθουμε δίπλα τους μικροί.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Κλείσιμο Τελετής

Χαίρετε ώ Μάκαρες Θεοί
μεθ' ημών αεί εστέ
κι εσείς μεν ούτω χαίρεσθε
παύσατε νούσους χαλεπάς
και λύπες αποδιώξτε.

 

* Γίνεται σπονδή ερυθρού Οίνου.

 

Γένοιτο!

 

Μοίρασμα προσφορών και Οίνου.